"Η καντίνα που έγινε μαγαζί"

Χρόνια και ζαμάνια βραδερφέ. Εχει σφίξει πολύ το πράγμα. Δεν είναι καιρός για γούστα. Ολες τις χαρές, τις απολαύσεις, τις ηδονές ντε, πάνε να μας τις φάνε. Μας την έχουν πέσει οι αποπάνω και κοντεύουν να μας φάνε ζωντανούς, πρέπει πρώτοι εμείς να τους φάμε, αλλιώς δεν υπάρχει γιατρειά, μ' έχει πιάσει και μια πελώρια λαχτάρα να φάω κάποιον, πλούσιο κατά προτίμηση, αφεντικό, μνημονιακό. Στην καντίνα όπου έφαγα σήμερα (συχνά τον τελευταίο καιρό) έφαγα ωραιότατη παντσετούλα - πρώην καντίνα για την ακρίβεια, κάπου στη Γιαννιτσών, ως καντίνα δεν την πρόλαβα να την τιμήσω παλιότερα, καθότι βρίσκεται και βρισκόταν πολύ πλησίον στην Κάν'τηνα ο Πόντιος που προτιμούσα τότε.

 

Γλείφω το πάτωμα;

Κάνε ό,τι θες άφοβα. Γενικώς, το γλείψιμο το κυριολεκτικό, μεταξύ ίσων, επιβάλλεται και ας μην έχει άμεση σχέση με το στομάχι, αλλά με άλλου είδους απολαύσεις. Τους αποπάνω ρε φίλε και τ' αφεντικά, όχι, μην. Το πάτωμα, ξαναλέω, γούστο σου. Ξα σου.

Size matters:
Είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο. Πιο μεγάλο απ' ό,τι φαίνεται στη φωτογραφία. Οσο κι αν πεινάς, πάρε πρώτα ένα μόνο. Αν συνεχίζεις να πεινάς, πάει να πει πως έχεις πολλές μέρες να φας. 

 
Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;

Παντσέτα, που την προτιμώ, σουβλάκι, λουκάνικο, μπιφτέκι, όλα στα κάρβουνα. Το ψωμάκι του όσες φορές το δοκίμασα πολύ μαλακό, η παντσέτα πάντοτε ζουμερή. Τον τελευταίο καιρό, έχει θεσπίσει και το θεσμό του "διπλού", δηλαδή διπλή παντσέτα ή σουβλάκι, διότι ειδάλλως το ψωμάκι γίγας δεν γεμίζει με τίποτε. Βάζει και μια πικάντικη, λαχανοκάτι καμιά φορά, ανάλογα με την εποχή, μούρλια.

Persil expreeeeesss

Αν έχει κόσμο, περιμένεις. Λίγο, όχι πολύ. 

Στο βάθος κήπος

Στενούτσικος, λίγα τραπεζάκια, κι ένα κάτι σαν μπάρα για ορθίους ή σε σκαμπό φάση. Τέρμα σήμερα στην τριαπασών ο Παντελίδης, νυχτες αλκοολικές. Κόσμος, Γιαννιτσών φάση. Κάτι πιτσιρίκια, 16αρια, κάτι μυστήριοι μουλωχτοί τύποι, εγώ κι ο αδερφός μου, σε φάση κυριλέ κουλτούρα με μούσια, κι ένας γέρος λαχειοπώλης. Η τύπισσα του μαγαζιού είχε κερδίσει, το 1987, 2 εκατομμύρια δραχμές στο λαχείο που της πούλησε. Του δωσε αυτουνού ρεγάλο εκατό χιλιάρικα, κράτησε κάμποσα κι η εφορία, αρχίδια λεφτά της μείνανε. Μπήκαμε και στην ΕΟΚ μετά... ΟΝΕ ευρώ σφαγή των μισθωτών, τα λέγαμε εμείς στην ΕΑΑΚ, δεν μας άκουγε κανείς...

 
Σαν της μάνας μου δεν είναι.

Πόσες φορές να το πούμε; Σαν της μάνας σου πουθενά, αλλά είναι το βρόμικο αυτής της πρώην καντίνας είναι μεγάλο, χορταστικό, νόστιμο. Να δοκιμάσεις χωρίς επιφυλάξεις.
Και από τιμές;

Οχι φτηνά. Αλλά τα λεφτά του τα αξίζει: αυτό το τεράστιο ψωμάκι, με τις δύο παντσέτες μέσα, 3,50 ευρώ - δυόμισι ευρώ με μια παντσέτα. Την απόδειξη πρέπει να τη ζητήσεις εσύ. Εχω φάει τέτοιο κόλλημα με τις αποδείξεις που τελευταία η συμβία με φωνάζει "αποδειξία".

Α!Να μια καντίνα! Πάμε;
Εγώ θα ξαναπάω. Μέχρι και τέλος Φεβρουαρίου μπορεί να με πετύχεις εκεί σίγουρα: χοντρός, αξούριστος, μαλλί σαν του Κώστα Πρέκα. Γυαλιά. Εγώ. Μίλα μου. Δεν δαγκώνω. Μόνο τις παντσέτες. 

Καντίνα κάπου στον κάμπο των Γιαννιτσών

Εστω βραδερφέ, άγνωστο πώς και γιατί, ότι βρίσκεσαι κάπου στον κάμπο των Γιαννιτσών, μεσημεράκι, 12 – 1 ε; γιατί ξες, εκεί οι άνθρωποι ξυπνάνε νωρίς και συνεπώς μεσημεριάζει νωρίς. Κάπου στην επαρχιακή οδό, ανάμεσα στα Γιαννιτσά και την Αραβησσό, λίγο πριν φτάσεις στη στροφή Αχλαδοχωρίου, στ’ αριστερό σου χέρι, σ’ ένα πλάτωμα, υπό των ίσκιο των καβακίων, υπάρχει μια καντίνα, χωρίς όνομα. Χώμα κάτω από τα πόδια σου, καρέκλα πλαστικιά και αγρότες – εργάτες της περιοχής που κάνουν διάλειμμα. Λαϊκή φάση βρε παιδί μου 100%.

Γλύφω το πάτωμα;

Τι να σου πω; Αν τη βρίσκεις να γλύφεις το πάτωμα, γλύφτο. Βίτσια είναι αυτά.

Size matters:
Νορμάλ. Αλλωστε όπως λένε αυτοί που ξέρουν πέρα από το μέγεθος μετράει και τεχνική. Κι από τεχνική το μέρος σκίζει.

Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;

Τα γνωστά. Δυο λογιώ λουκάνικα πάντως (εξαιρετικά αμφότερα). Κατά τα λοιπά, παντσέτα, σουβλάκι, μπιφτέκι. Στα θετικά ότι όταν εννοεί απ’ όλα εννοεί και άλοιφη (χτυπητή) την οποία δεν χρεώνει έξτρα. Ρισπέκτ στον καντινιέρη, που είναι κι απ’ το χωριό μου (όχι δεν με ξέρει, δεν τον ξέρω).

Persil expreeeeesss
Κοίτα, μια χαρά από ταχύτητα ο τύπος, ειδικά άμα σκεφτείς ότι δούλευε μόνος, κι είχαμε ήδη μαζευτεί κατά τη μία καμιά 7-8 πεινασμένοι νοματέοι (τρεις ξεχωριστές παρέες) που οι περισσότεροι απ’ αυτούς είχαν όρεξη (αναμενόμενο) για κουβεντούλα και (επίσης αναμενόμενο) για γράπα, την οποία ο καντινιέρης τους την σέρβιρε σε ξέχειλα ποτήρια.

Στο βάθος κήπος
Είπαμε, καβάκια, χώμα, πλαστική καρέκλα. Κάμπος. Κάβλα. Στα υπέρ του καταστήματος ότι ο μάστορας άκουγε στη διαπασών Ελληνοφρένεια.

Σαν της μάνας μου δεν είναι.
Κακά τα ψέματα, σαν της μάνας σου πουθενά, αλλά εγώ θα σε αυτήν την καντίνα θα ξανασταματήσω. Απ’ τις καλύτερες καντίνες που μου έχουν τύχει.

Και από τιμές;
4 σάντουιτς (δύο με παντσέτα, ένα με λουκάνικο χωριάτικο πικάντικο και ένα με λουκάνικο χωριάτικο όχι πικάντικο) και δύο κοκακόλες, συνολο 10 ευρώ. Εκοψε και απόδειξη σε λέω, την οποία ο αδερφός μου ξέχασε να πάρει.

Α!Να μια καντίνα! Πάμε;
Ε, να μην τα ξαναλέμε. Φυσικά να πας.

Κι εκεί που καθόμουν και μπούκωνα την παντσετούλα με πλευρίζει όχημα επιβατικόν με επιβαίνοντα ένα γηραλέο κύριο πνιγμένο στα λίπη, τόσο πνιγμένο στα λίπη που δυσκολευταν να μιλήσει. «οεέρ;» μου λέει. «Μπαρδόν;» του κάνω εκτοξεύοντας κανά δυο κρεμμύδια έκπληξης από το στόμα μου. «Κομπρεσέρ;» καταφέρνει να μου πει. Κοιτώ μες στ’ αυτοκίνητο βλέπω ένα κομπρεσέρ. «Κομπρεσέρ;» ρωτώ ηλιθιωδώς με τη σειρά μου. «Ε, κόβεις με κομπρεσέρ;» τσατίζεται ο γεμάτος λίπη γέρος. «Α, όχι κυριε» του λέω γεμάτος λύπη. «Δεν κόβεις;» μου λέει και φευγοντας με μουτζώνει ή με αποχαιρετά με ανοιχτή την παλάμη, θα σας γελάσω.

ΥΓ. Εικάζω πως η καντίνα είτε δουλεύει για λίγες ώρες το μεσημέρι μόνο είτε είναι μετακινούμενη, διότι αργά το μεσημέρι ξαναπερνώντας από το ίδιο σημείο δεν ήταν εκεί.

Καντίνα "Το καλό πρόβατο"

Είσαι ρε παιδί μου στην ΙΚΕΑ. Και για κάποιο περίεργο λόγο, δε θες να πα να φας τα Σουηδικά κεφτεδάκια. Αλλά γουστάρ'ς βρωμιά. Ε, τότε this is your lucky day motherfucker. Η καντίνα με το περίεργο αλλά πρωτότυπο όνομα είναι η αλήθεια "Το καλό πρόβατο" είναι εκεί για εσένα. Το λοιπόν από το γενικό ας πάμε στο ειδικό:

Γλύφω το πάτωμα;
Είναι καθαρά.
Size matters:
Χάνει πολύ εδώ. Μικρό. Πολύ. Κινέζος στο penis map ρε φίλος πως να στο πω.
Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;
Εδώ, υπάρχει μια πρωτοτυπία. Αν νηστεύεις έχει κρεμμυδοκεφτέ!Ω ναι. Σε καντίνα ρε κρεμμυδοκεφτέ έχεις βρει ποτέ;Ε να γιατί είσαι εδώ και διαβάζεις αυτό. Τα υπόλοιπα είναι σουτζουκάκι, βραστό και ψητό. Αυτά.
Persil expreeeeesss
Καλή ταχύτητα. Καλή.
Στο βάθος κήπος
Από ότι βλέπετε και στην κατασκοπική μέσα από το αμάξι τραβηγμένη φωτογραφία μου έχει ένα παμπάλαιο σκαμπό γύφτου. Ε στο αμάξι θα τη βγάλεις.
Σαν της μάνας μου δεν είναι.
Έφαγα σουτζουκάκι κάτι που δε συνηθίζω. Δεν ήταν άσχημο αλλά ήταν μάλλον φτωχό σε γεύση ως συνολική εικόνα. Δηλαδή, είναι έντονη η γεύση του σουτζουκακίου και αυτό υπερκαλύπτει τα υπόλοιπα. Χμμμ δε ξέρω μάλλον κακό βαθμό θα βάλω.
Και από τιμές;
2,00 και 1 η Coca Cola
Α!Να μια καντίνα!Πάμε;
Αν θες να λες ότι βρήκες κάτι διαφορετικό (μια καντίνα που έχει κρεμμυδοκεφτέ δηλαδή) να πας. Αλλιώς δίπλα είναι η ΙΚΕΑ πάνε φάε τα κεφτεδούλια.

Καντίνα Γιαννάκης

Ξέρω ότι σας έλειψα. Ξέρω ότι με περιμένατε...Είμαι εδώ για εσάς!
Μετά από τη διαίτα που με ταλαιπώρησε περισσότερο ψυχολογικά, επιστρέφω. Έξι κιλά λιγότερος αλλά στο κουστούμι της βάπτισης μπήκα.
Η μεγάλη επιστροφή λοιπόν.
Θα πάμε σε μια καντίνα που είναι εκεί που ήταν ο Καντινέρο. Ο Καντινέρο μιας που το φερε η κουβέντα είναι πλέον λίγο πιο κάτω, δίπλα στο Cosmos.
πάμε να δουμε τις κατηγορίες μας;
Και δε μπαμ;

Γλύφω το πάτωμα;
Είναι καθαρά. Όλα κι όλα.
Size matters:
Το κλασσικό boring σάντουιτς.
Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;
Βραστό,ψητό, σουβλάκι και πανσέτες
Persil expreeeeesss
Ένα ζευγάρι άνω των 50 ήταν μέσα. Αργοί. Ναι. Αργοί.
Στο βάθος κήπος
Καρεκλίτσα, τέντα, μια χαρούλα είσαι....
Σαν της μάνας μου δεν είναι.
Α!Εδώ πρέπει να πούμε ότι όλα είναι προσεγμένα!Καλοψυμμένο σουβλάκι μαλακό με τα μυρωδικά του και τα όλα του. Η πατάτα βέβαια δε ξεφεύγει από το κανόνα της προτηγανισμένης την κατάρα μου να χει. Η γενική εικόνα είναι πολύ καλή. Έχει και σαλάτες.
Και από τιμές;
2,20 και 1 η Coca Cola
Α!Να μια καντίνα!Πάμε;
Να πας. Αν και καλό θα ήταν να πεταχτείς λίγο πιο κάτω και να πας στον καντινέρο. Είναι καλύτερος.

Καντίνα "Πρώτος"

Και καθώς έχεις πάρει το δρόμο για Έδεσσα, Γιαννιτσά, Αχλαδοχώρι, Χαλκηδόνα, Κουφάλια (έχει εκεί γιορτή καρπουζιού αυτήν την εποχή-που στα Κουφάλια;-Ναι ναι-απο που κι ως που-έλα ντε) και είσαι έξω από την ΕΚΟ λες να σταματήσεις να σιχτιρίσεις για την τιμή της βενζίνης. Το μάτι σου όμως πέφτει στα αριστερά της εισόδου στο αντικείμενο του πόθου. Μια καντίνα νααααα με το συμπάθιο. Η καντίνα ο "Πρώτος". Προσέξτε:Όχι ΚΑΙ ο πρώτος. Ο πρώτος σκέτο. Έλα μου ντε όμως που αυτός μπορεί να το λέει αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι...Γιατί;;;;;Κλούθα μου να το διαπιστώσουμε

Γλύφω το πάτωμα;
Σε αυτόν τον τομέα, ναι είναι καθαροί οι δυο τυπάδες που είναι μέσα.
Size matters:
Και εδώ καλό βαθμό παίρνουν. Μεγαλύτερο αυτού που θεωρείται κανονικό. Ίσως αυτό το μέγεθος θα πρέπει να είναι το κανονικό.
Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;
Βραστό,ψητό, σουβλάκι και πανσέτες. Δε γίνεται πιο κλασσικοί ρε παιδιά.
Persil expreeeeesss
Δυο είναι. Ο ένας εξυπηρετούσε ένα φορτηγατζή που είχε να πάρει 253 σάντουιτς. Ο άλλος ένα τυπά που ήθελε ένα. Και πάλι 54 ώρες έκαναν. Οι πιο άχρηστοι στην εξυπηρέτηση που έχω δει.
Στο βάθος κήπος
Έχει σκαμπό να την αράξεις. Έχει και πλακάκι κάτω στρωμένο, προσέξτε μόνο στα δυο τετραγωνικά που είναι μπροστά από την καντίνα. Ε, είπαμε να βάλουμε πλακάκι να μη λασπώνεσαι. Μη κάνουμε και πλουσιότερο τον Μπακατσέλο. Αλλά έχει και ένα καρτοτηλέφωνο αν χρειαστεί. Πως; Ούτε οι μαύροι δε χρησιμοποιούν πλέον καρτοτηλέφωνο; Α, καλά. Εμείς το διαθέτουμε πάντως.Σαν της μάνας μου δεν είναι.
Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όταν πήγα, και αφού περίμενα πέντε ώρες μου είπαν ορθά κοφτά ότι παίζει μόνο βραστό, ψητό και πανσέτα. Σας έχω εξομολογηθεί ότι δε γουστάρω τις πανσέτες καθόλου. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ είπα να πάρω πανσέτα. Πω ρε μάνα τι λάθος ήταν τούτο; Λαθούρα μεγάλη. Ένα πράγμα θα σας πω. Εκτός του ότι δε κοβόταν βέβαια ούτε με την πριονοκορδέλα. Στις τελευταίες μπουκιές έκοβα όσο μπορούσα και τάιζα δίπλα μου ένα σκύλο. Και αυτός το άφησε. Αισχρό. Απίστευτα αισχρό. Άσε δε και το άλλο. "Αλοιφή παίζει;" "Ε, κάπου πρέπει να παίζει φιλαράκι". Όταν το ακούς αυτό ειδικά στην καντίνα την κάνεις με ελαφρά. Ο τελευταίος που έφαγε απο τη συγκεκριμένη αλοιφή πρέπει έχει πεθάνει εδώ και 25 χρόνια. Και ήταν νεαρό παιδί όταν τη δοκίμασε.
Και από τιμές;
3,20 με την Coca Cola!Κλέφτες!Πανάκριβοι.
Α!Να μια καντίνα!Πάμε;
Όχι, Χριστέ μου....όχι...

Η μη καντίνα όπου τρώνε τα συνεργεία

Ωπ, να την κι η τσουτσού ο Πανως Κάππα. Λοιπόν, εγώ καμία δουλειά δεν έχω εδώ πέρα. Το "Βρόμικο" είναι δημιούργημα του αδερφού Βρομοπέογλου. Αλλά καθότι κατά το παρελθόν δεσμεύθηκα ότι θα συνεισφέρω τρόπον τινά εις την θεάρεστον ετούτην προσπάθειάν του, θα σας γράψω σήμερα όχι εκεί που δεν πιάνει μελάνι αλλά γιά τον Τάκη στην Κωλέτη, προσοχή παρακαλώ, ουχί διά τον Τάκην τον Κωλέτην της γνωστής οικογενείας, που έκανε πολιτικήν καριέραν εις την πλάτη των επαναστατημένων Ελλήνων το 1821, αλλά διά την μη καντίνα εις την οδόν Κωλέτη (εις το κάθετον κομμάτιν της μεταξύν της Γιαννιτσών και της Μοναστηρίουν, γιου κεντ μίς ιτ, λέμε).

Τουτέστιν παραβαίνω κάθε εννοιαν εσωιστολογικής νομιμότητας και κανονισμών και αντί διά κάποιαν καντίναν, θα γράψω για μαγαζί σταθερόν και ακίνητόν, ουχί κινούμενον και εποχούμενον, το οποίο μαλλον προς ψησταριάν τείνει περισσότερο, σε καμία περίπτωση δε δεν δύναται να χαρακτηρισθεί γυράδικο, διότι δεν προσφερει γύρον, παρά μόνον όσα εις την πορείαν της αναρτήσεως αναφερθούν και τα οποία εις την σχάραν ψήνοναι με μεράκιν ιδιαίτερον...
Πάμε λοιπόν να τηρήσωμεν και να τιμήσωμεν τις ιδιαιτέρου εμπνεύσεως σκορδοπουτσόγλειες κατηγορίες:

Γλύφω το πάτωμα;
Αν έτσι τη βρίσκεις φιλαράκι, εγώ τι να σε πω; Γλείφτο! Οπως τη βρίσκει ο καθείς.
Size matters:
Ντάξει εδώ το μέγεθος παίζει αλλιώς: το κατάστημα προσφέρει τα προϊόντα του και σε δίσκο (όχι μουσικής, όχι εκκλησίας) που δεν ξέρω αν φαίνεται πόσο χορταστικά είναι τα περιεχόμενά του (το διευκρινίζω αυτό, διότι ο δίσκος επ' ουδενί δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί χορταστικός, διότι ο δίσκος δεν είναι προς βρώσιν, τουλάχιστον εγώ δεν κατάφερω ποτέ να τον εφάω...).

Τι τσιτσιρίζει στα κάρβουνα;
Μπιφτεκι, σουβλάκι, παντσετούλα, υποθέτω κι άλλα, αλλά εγώ αυτά έχω φάει και τα προτείνω ανεπιφύλακτα.
Persil expreeeeesss - Στο βάθος κήπος
Την ώρα του σχολάσματος, όταν πλακώνουν όσοι σχολάνε απ' τα γύρω συνεργεία, αντιπροσωπείες, δημόσιες υπηρεσίες, γίνεται της κολάσεως. Η αναμονή δεν είναι μεγάλη πάντως. Ο,τι μπορούν κάνουν οι εργαζόμενοι του καταστήματος, ώστε να εξυπηρετηθείς σωστά και γρήγορα. Αλλωστε ο χώρος είναι πολύ ευχάριστος και προσφέρεται και για να κατεβάσεις δυο τρεις παγωμένες μπιρίτσες...

Σαν της μάνας μου δεν είναι.
Εγώ τι να πω; Αυτά που προσφέρει είναι νόστιμα, καλοψημένα, καθαρά και ζουμερά. Εγκρίνεται βρε παιδάκι μου!
Και από τιμές;
Αυτό είναι προς συζήτηση. Εμένα μου φαίνονται νορμάλ. Σε άλλους ακριβά. Σήμερα πήραμε δύο άτομα (και σκάσαμε): τεσσερα μπιφτέκια, δύο παντσέτες, δύο πατάτες, και περισσότερο ως γαρνιτούρα, παρά ως μερίδα, δύο αλοιφές (στο μέγεθος της μεγάλης κουταλιάς της σούπας) και λίγο ντοματοκρέμμυδο, και δύο κοκακόλες. Σύνολο 15,40. Σκεφτείτε, συγκρίνετε και κρίνετε από μόνοι σας, έξυπνα παιδιά είστε, ειδικά εφόσον μας διαβάζετε.
Α!Να μια καντίνα!Πάμε;
Τι να σου πω τώρα; Αμα θες, πήγαινε. Αμα δεν θες, μην πηγαίνεις. Ποιος είμαι εγώ να σου πω τι θα κάνεις;